poniedziałek, 25 maja 2020

Wariacje muzyczne



Przyjrzyj się ilustracjom. Co jest w nich niezmienne, a czym różnią się między sobą?


Wariacje to samodzielna forma muzyczna lub część większego utworu instrumentalnego, np. symfonii, koncertu, sonaty, w którym temat muzyczny, zaprezentowany na początku utworu, ulega wielu przekształceniom. Zmiany te dotyczą np. rytmu, metrum, melodii, tonacji, dynamiki, tempa, instrumentacji. Każde przekształcenie tematu nazywa się wariacją.

Jerzy Wojciech Bielecki - Wariacje operowe




Katarzyna Korytkowska - Kwiatowe wariacje






Omówienie wariacji i sposobów opracowania na przykładzie utworu Mozarta

Ważnym historycznym przykładem wariacji jest dzieło Mozarta z 1785 roku o nazwie 12 wariacji C‑dur na temat Ah vous dirai‑je, Mamam, który w Polsce jest znany pod nazwą Były sobie kurki trzy. Poniżej znajduje się omówienie części wariacji wraz z określeniem użytych środków.

Temat




Pierwsza z wariacji wprowadza do melodii ornamenty, zmieniając linię melodyczną tematu.




Piąta wariacja jest przykładem na zmiany rytmiczne, poprzez przesunięcie akcentów i stworzenie synkop w każdym takcie.





Siódma z wariacji to już mocne odejście od pierwotnego tematu - widać tu zarówno figurację linii melodycznej, zmiany interwałowe, a także harmoniczne (inna struktura akordów).





Ostatnia z omawianych wariacji, czyli ósma, to przykład na zmianę harmoniczną (inny tryb), a także użycie środków polifonicznych (imitacji w taktach 3‑4 oraz kontrapunktu w 5‑7).





A teraz wysłuchaj tego utworu w całości


W. A. Mozart - Wariacje C-dur Ah vous diraije, Maman


Chopinowskie wariacje

W kompozycjach Fryderyko Chopina wariacyjne opracowanie melodii pojawia się bardzo często, ale dzieł w formie wariacji jest zaledwie osiem. Wśród nich wyróżniają się Wariacje B-dur, op. 2, które przyniosły Chopinowi rozgłos i sławę w Europie. Podobno Fryderyk otrzymał w Szkole Głównej Muzyki od swojego nauczyciela Józefa Elsnera kompozytorskie zadanie napisania wariacji na fortepian z orkiestrą i tak powstało dzieło, które do dziś stanowi wspaniały przykład światowej literatury muzycznej. Za temat główny posłużyła Chopinowi aria Zerliny i Don Juono Lo ci darem la mono z I aktu opery Don Giovanni Wolfganga Amadeusza Mozarta, którą nowatorsko i w genialny sposób przekształcał w pięciu wariacjach.


 
Prawykonanie Wariacji B – dur odbyło się w Wiedniu w 1829 roku. I spotkało się z entuzjastycznym przyjęciem. W liście do rodziców Fryderyk Chopin chwalił się: Po odegraniu każdej wariacji takie były oklaski, żem nie słyszał tutti orkiestry... Zaś znany krytyk muzyczny po wysłuchaniu utworu polskiego kompozytora tok wyraził w recenzji swój entuzjazm: Ponowie, kapelusze z głowy, oto geniusz!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz